Thermische weerstand
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Thermische weerstand, ook wel warmteweerstand genoemd (R-waarde), is een maat voor het warmte-isolerend vermogen van een materiaallaag of constructie en geeft aan hoe goed een materiaal warmteoverdracht weerstaat.
Omschrijving
Hoe hoger de thermische weerstand (R-waarde), hoe beter een materiaal isoleert en hoe minder warmte erdoorheen gaat. Dit is essentieel in de bouw om warmteverlies in de winter te beperken en overmatige opwarming in de zomer te voorkomen, wat bijdraagt aan lagere energiekosten en meer wooncomfort. De thermische weerstand van een materiaal is afhankelijk van de dikte van de laag en de warmtegeleidingscoëfficiënt (λ-waarde) van het materiaal. Metalen hebben bijvoorbeeld een lage thermische weerstand omdat ze warmte goed geleiden, terwijl materialen zoals lucht en kunststof een hoge thermische weerstand hebben en dus slechte warmtegeleiders zijn.
R-waarde en Rc-waarde
De term thermische weerstand wordt vaak aangeduid met de R-waarde. Bij een enkele materiaallaag spreekt men van de R-waarde. Bij een constructie die uit meerdere lagen bestaat, zoals een spouwmuur, wordt gesproken van de Rc-waarde (Resistance of construction). De totale Rc-waarde van een constructie wordt berekend door de R-waarden van de verschillende lagen bij elkaar op te tellen. Een hogere Rc-waarde betekent een betere thermische isolatie van de totale constructie.
Berekening
De thermische weerstand (R) van een materiaallaag wordt berekend door de dikte van het materiaal (d, in meters) te delen door de warmtegeleidingscoëfficiënt (λ, in W/mK) van het materiaal. De formule luidt: R = d / λ. Hoe dikker het materiaal en hoe lager de λ-waarde (dus hoe slechter het materiaal warmte geleidt), hoe hoger de thermische weerstand.
Vergelijkbare termen
Thermische isolatie
Gebruikte bronnen: